Osmanlı Devleti[1] (Osmanlı Türkçesi: دولت عالیه عثمانیه, Devlet-i Âliyye-i Osmaniyye) , ya da Avrupa'nın tanımladığı şekliyle Osmanlı İmparatorluğu 1299 senesinde şimdiki Türkiye Cumhuriyeti'nin Bilecik ilinin Söğüt ilçesinde, Anadolu Selçuklu Devleti zamanında Osman Gazi tarafından Osmanoğulları Beyliği olarak kurulmuştur. En geniş zamanında devlet, üç kıtaya yayılmış, İstanbul ile sınırlı bir şehir devletine dönüşmüş olan Bizans İmparatorluğu'nu yıkmış, bazı tarihçilere göre bu Yeni Çağ'ı başlatan olay olmuştur. Devletin kurucusu ve Osmanlı Hanedanının atası olan Osman Bey, Oğuzların Kayı boyundandır. Osmanlı Devleti 16. yy'a kadar Alevi İslam, daha sonrasında Sünni hakim kültürün yönetim, yasama ve yargıda hakim olduğu, Hristiyan,Musevi ve diğer azınlıkların ise belirli yasal düzenleme ve sınırlamalar ayrıştırılmasına rağmen göreceli olarak dini özgürlüklere sahip olduğu bir devletti[2]. Hakimiyeti altında bulunan topraklarda yaşayan halklar zaman zaman, toplu ya da yerel ayaklanmalar ile Osmanlı iktidarına karşı çıkmışlardır. Türkiye'deki kimi, ve Türkiye dışındaki tarihçilerin çoğuna göre Osmanlı Devleti yönetim ve yürütmede temel esasları Bizans İmparatorluğu'ndan almış bir İmparatorluktur[kaynak belirtilmeli], ama çağdaş anlamda Emperyalizm ve sömürgecilik çağrışımı yapması sebebiyle Türkiye'de Osmanlı İmparatorluğu yerine Osmanlı Devleti kullanımı tercih edilmektedir.